...ගොලුවූ පන්හිඳ...

සැනසිල්ලට හසරැල්ලට යදම්...............අගුළුලා
සිතිවිල්ලට කඳුලැල්ලට අතර..............නැවතිලා
ඉමක්‌ නොමැති නිරුදක කතරකට.....තනිවෙලා
පියාබන්න නැහැ අත්තටු බිදී...............ගිලිහිලා

පියබන්නට දුන් අත්තටු රන් පැහැ...........මියුරූ
බිඳදා ගොස් යලි නොඑන්න රුදුරු........දිනිසුරූ
පියාබන්න අහසෙහි නුබ මට දුන්නු...........හුරූ
සිහිවනවිට කඳුලැලි වැල් හැලෙනා..........අයුරූ

සැනසිල්ලට ගගුලක් වූ නුබේ නෙත්...........යුග
කදුලැල්ලට උල්පත වී අද මගේ................ළඟ
සිතිවිලි යදමින් ගොළුවුන පන්හිඳ............තුඩග
වෙත යලි ඒවිද ලබැඳිය නුඹ මෙන්.............සුලග

මගේ Blog ඒක ගැන

ඇත්තටම මේ Blog ඒක ලියන්න හිතුනේ එදිනෙදා වැඩ කරද්දී හිතට වදින දේවල් කට්ටිය එක්ක බෙදාගන්නයි. ඉතින් කියන්න ඕන මේකට "කවියෙකුගේ අසිපත" වගේ නමක් දාන්න හිතුනේ මොකද කියලා.

අසිපත කියන්නේ ගොඩක් බලගතු දෙයක්. අයහපත් මිනිස්සු අසාධාරනයටත් යහපත් මිනිස්සු අනුන්ගේ යහපතටත් යොදාගන්න දෙයක්. අසාධාරණයට අයුක්තියට එරෙහිව ඔසවන්න තමයි ඇත්තටම කඩුව තියෙන්නේ. ඒත් ඉතින් මම කඩු හරඹ කාරයෙක් නම් නෙමෙයි. මට පුළුවන් ඉතින් ගණන් හදන්නයි, Computer එක්ක කරන ගනුදෙනුයි තමයි.

මට ඒ තරම් හොදට ලියන්න නම් බැහැ. නමුත් මම ලියන්න උත්සහ කරනවා. අර කතාවක් තියෙනවානේ හඳට ගල් ගහන්න උත්සහ කලොත් කවදා හරි ගලක් පොල් ගෙඩියක හරි වැදිලා ඒක බිමට වැටිලා කුසගින්න නිවාගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා :-P. ලියන්න උත්සහ කරන මට තියෙන එකම අවිය තමයි පෑන. පෑන කිව්වට ඉතින් අපි දැන් පෑනෙන් ලියන්නෙත් නැහැ නේ..?? කොහොම උනත් ලියන්න උත්සහ කරන කෙනෙක්ට ලැබෙන අසිපත තමයි පෑන කියන්නේ. ඒ නිසයි මම මේ වගේ නමක් තෝරාගත්තේ.

මම දකින විදියට මේ සමාජයේ තියෙන අඩුපාඩු ගොඩක් සියුම් විදියට කාගේවත් හිත නොරිදෙන විදියට ලියන්න මම බලාපොරොත්තු වෙනවා. හැබැයි මම ලියන දේවල් වලට එකඟ නොවෙන පිරිස් ඉන්න පුළුවන්. එන්න අපි ඒ ගැන කතා කරමු. හැබැයි මේකේ මම මගේ හිතට එන ගොඩක් ගොඩක් දේවල් ලියනවා. මේ දේවල් කියවන අයගෙන් ඉල්ලන්න දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි කියවන post  ඒක ගැන ඔයාලට හිතෙන දේ පොඩි වෙලාවක් අරගෙන ලියලා යන්න.